معرفی انواع ساز پرکاشن – قسمت دوم

درام کیت الکترونیک

(معرفی انواع ساز پرکاشن – قسمت دوم)؛ درام کیت الکترونیک یک جایگزین مناسب برای درام کیت کلاسیک و سنتی است.

آلیاژ های مورد استفاده در درام کیت اکترونیک بسیار متفاوت است. بطوری که میتوان گفت طبل های اکترونیک جایگزین طبل های معمولی میشود.

در این درام ها زمانیکه ضربه ای به طبل یا سنج وارد میشود سینت سایزر یا دستگاه مشابه این سیگنال های الکتریکی تولید شده را ارسال میکنند.

پد های درام الکترونیک مانند پد های درام معمولی است. همچنین مزیت آن نسبت به درام آکوستیک بیشتر است.

نوازندگان کنترل حج صدارا به واسطه هنگام استفاده از هدفون هم دارند.

همچنین درام کیت اکترونیک میتواند طیف وسیعی از اصوات را تولید کند.

از لحاظ اندهزه هم بخواهیم بررسی کنیم این درام از درام کیت اکوستیک جمع و جور تر است.

البته در مقایسه با درام آکوستیک میعابی هم باخود دارد.

این تنوع درام که از نوع و مدل اکوستیک است گران تر میباشد. این گرانی را زمانی احساس میکنید که قرار باشد جهیزات مضاعفی برای تقویت صدا تهیه کنید.

درام الکترونیک تجربه ی مشابهی مثل درام  اکوستیک ندارد و حتی نوازنده ممکن است واقعی و پویا بودن را احساس نکند.

تنبک

از محبوب ترین ساز های کوبه ای خاورمیانه میتوان به تنبک و دمبک اشاره کنیم.

دهانه این ساز بسیار نازک و از جنس چوب یا سفال میباشد.(معرفی انواع ساز پرکاشن – قسمت دوم)

این ساز به صورت افقی روی پای نوازنده قرار میگیرد. این ساز صدای حجیم و پرقدرتی دارد.

برای خرید تنبک و دایره لازم است شما چند نکته و مطلب را بدانید.

دقت کنید چوب تنبک فاقد هرگونه ترک خوردگی باشد.

چوب مناسب ساخت تنبک چوب گردو و توت است.

پوست کشیده شده معمولا چند میلی متر فرورفتگی دارد و عموما نباید کشیده باشد.

جنس این پوست معمولا از پوست بز یا گوساله یا شتر است که پوست شتر انتخاب بهتری میباشد.

دف

دف از انواع ساز کوبه ای است که در موسیقی سنتی جایگاه خاصی دارد.

این ساز تشکیل شده از یک حلقه چوبی و پوستی است که روی آن کشیده میشود طراحی شده است.

دف شبیه دایره است اما کمی بزرگتر است و با نوک انگشتان دف را مینوازند.

دف اجزای مختلفی دارد از جمله کلاف اصلی ، پوست و حلقه و گل میخ است.

بانگو(bongo)

بانگو ریشه ای کوبایی دارد و در سال های 1800 در موسیقی سان بکار رفته است.

سبک این موسیقی افریقایی و اسپانیایی است که الهام گرفته از بخش شرقی کوبا است.

میتوان گفت بانگو از معروفترین ساز های کوبه ای لاتین میباشد. و میتوان صدای آنرا در همه ی ساز ها پیدا کرد.

نام این ساز در ایران بانگو بینگو است.

آشیکو (ashiko)

این ساز طراحی و ساخته شده افریقای غربی است و شباهتی نیز به ساز جیمبی دارد؛

که در دهانه ی آن است که با پوست بز و به سبب سفت بودن دهانه ، سه سختی کوک میشود.

اما از لحاظ شکل و شمایل جیمبی با ساز آشیکو تفاوت دارد؛ اما صدایی همانند آن تولید میکند.

خیلی از افراد آشیکو را برادر جیمبی میدانند، صدای آن هم مانند این است اما این ساز گستردگی صدا و توانایی صدای بم جیمبی را ندارند.

اودو (udu)

این ساز دارای ظاهری جالب و شاید خنده دار باشد و جز اندک سازهای کوبه ای است.

ادودو دارای دهانه ای نیست اما میتوان با ضرب زدن به روی آن صدایی را تولید کرد.

به جای دهانه که از آن صدا تولید شود از بدنه ساز برای تولید صدا بکار میرود.

اودو ریشه ای نیجریه ای دارد. این ساز برگرفته از افسانه ها است؛

که گلدانی که در کنار خود سوراخی دارد طراحی شده.(معرفی انواع ساز پرکاشن – قسمت دوم)

در آن زمان گلدان را برای چیز های بی مصرف و گوناگون میساختند.

تار (tar)

تار جز ساز های طوق دار افریقایی شمالی است.

قطر این تارها بین 35 تا 50 سانتی متر است، تار دارای دهانه ای نازک و بدنه باریکی دارد.

این ساز صدایی ضعیف را تولید میکند و میتواند بسیار مجذوب کننده باشد.

کاربرد این ساز بیشتر در گروه های شرقی میباشد.

تمبورین / ریک ( tambourine/riq)

تمبورین را خیلی از افراد در کنسرت راک دیده اند و شاید دقیقا زمانی باشد که در کنار ساز گیتار همنوازی داشته اند.

تمبورین بیشتر به عنوان پشتیبان خواننده بشمار میرود. تمبورین شباهتی به دمبک و تار دارد و آنهم به دلیل این است که ساز محلی خاورمیانه است.

و دارای طوق هم میباشد. حلقه های فلزی تنها دلیلی هستند که باعث میشود تمبورین ها در سراسر دنیا مجموعه ای گسترده را از آنها بتوان پیدا کرد.

این ساز بیشتر در بین گروهای جنوبی بیشتر کاربرد دارد.

پاندیرو (pandeiro)

پاندیرو را شاید بتوان گفت همان تمبورین برزیلی ها است.

که این ساز ، ساز ملی برزیل میباش.(معرفی انواع ساز پرکاشن – قسمت دوم)

این ساز بخش جدا نشدنی جشن سالانه ی ماردی گراس است،

و در همه سبک های موسیقی برزیلی نیز موسیقی راک ، فانک و پاپ نیز استفاده می شود.

بوران (bodharn)

هیچ کس اطلاعاتی ندارد از اینکه خیلی ها میگویند که بوران سازی متعلق به خاورمیانه است.

این ساز را میتوان گفت به ساز تار شباهت زیادی را دارد اما این ساز را با استیکی به نام کی پین مینوازند.

این ساز تا سالهای 60 در موسیقی محلی ایرلند بکار گرفته نمیشد.

همانطور که گفته شد مکان این ساز هنوز هم مورد تردید است و وظیفه بیشتر این ساز پشتیبانی کردن است.

جان جان (djun djun)

جان جان برای آفریقایی ها است و از سه ساز کوبه ای درست شده است.

دان دونبا (بزرگ)، سانگبا (متوسط)، کان کینی (کوچک) .

این ساز ها از کنده های تو خالی به وجود آمده اند و هرکدام دارای اندازه های گوناگونی میباشند.

معمولا دهانه جان جان ها با پوست بز درست می شود .

جان جان ها نه تنها ضرب های ریتم آفریقایی را بوجود میاورند بلکه به ریتم و ملودی نیز می افزایند.

و به گونه ای بود که هر یک از نوازندگان اندازه های سنتی ساز جا جان را مینوازند.

اما امروزه طوری شده است که یک نفر میتواند به تنهاییهر سه ساز را بنوازد.

کویی کا (cuica)

کویی کا بخش جدانشدنی از موسیقی سامبای برزیل است.

در افریقا برای به دام انداختن شیرها از آن استفاده میشد.

کویی کا دارای صدایی بی همتا و پرمعنا است که امروزه در موسیقی های جاز ، فیوژن و فانک استفاده میشود.

این ساز بیشتر در تکنوازی یا افکت ها صوتی را بهعده دارد.

کویی کا در دسته ساز های استیک دار قرار دارد.(معرفی انواع ساز پرکاشن – قسمت دوم)

سوردو (surdo)

سودو دارای ضرب اهنگ پرتحرک و صدای بمی دارد که به عنوان قلب سامبا نام برده میشود.

سودو دارای سه اندازه محتلف است که مانند جان جان است.

مارکاکائو(marcacao)،ری پستا(reposta)،کورتادور(cortador).

برای خرید انواع ساز کوبه ای و ساز پرکاشن میتوانید بصورت حضوری و یا اینترنتی ساز مورد علاقه خود را از تاچ موزیک خریداری کنید.